 Blandyna Surmiak, po mężu Lewińska, w maju 1944 r. |
 Blandyna Surmiak, po mężu Lewińska, w obozie pracy przymusowej w październiku 1944 r. |
 Blandyna Surmiak, po mężu Lewińska, w październiku 1944 r. |
Blandyna Teresa Surmiak, po mężu Lewińska, urodziła się 12 listopada 1930 r. w Krakowie. Miała starsze siostry – Lucynę (ur. 1923) i Alicję (ur. 1929). Wychowywała się w Warszawie. We wrześniu 1939 r. podczas bombardowania rodzina straciła mieszkanie oraz dwa sklepy w Hali Mirowskiej i skazana została na długotrwałą tułaczkę. Z tego powodu Blandyna dopiero od września 1941 r. kontynuowała przerwaną wybuchem wojny naukę w szkole podstawowej. Na początku sierpnia 1944 r. Niemcy zamordowali jej ojca. Wybuch Powstania Warszawskiego zastał ją na Starówce. Nie mogąc powrócić do domu z powodu trwających walk ulicznych, spędziła cały miesiąc w oderwaniu od rodziny. Dwukrotnie zasypywana była gruzami. Na początku września 1944 r. trafiła do obozu w Pruszkowie, skąd wywieziono ją do III Rzeszy. Przebywała w obozie selekcyjnym Soest, a następnie w obozie karnym Strafgefangenenlager-Werl. Pracowała przymusowo w lakierni (12 godzin dziennie).
Wspomnienie