Henryka Pawłowska, po mężu Jaroszyńska, urodziła się 29 marca 1928 r. w Warszawie. Miała starszą o pięć lat siostrę Józefę. W czasie okupacji niemieckiej mieszkała z rodziną w Warszawie. Ojciec rozstrzelany został przez Niemców w sierpniu 1944 r., a matka z siostrą trafiły do obozu koncentracyjnego w Spandau. Henryka na początku okupacji włączyła się do działalności konspiracyjnej. Jako łączniczka rozprowadzała prasę podziemną - „Biuletyn Informacyjny”. Należała do „Szarych Szeregów”. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach, gdzie uzyskała małą maturę. Jako łączniczka brała udział w Powstaniu Warszawskim na Starym Mieście (Zgrupowanie „Gozdawa”, 4 kompania Batalionu im. Stefana Czarnieckiego AK). Ciężko ranna przeniesiona została do obozu w Pruszkowie, a następnie (konspiracyjnie) do jednej z rodzin pruszkowskich. Później przez pół roku leczona była w szpitalu w Komorowie.
Wspomnienie