Tadeusz Pląskowski urodził się 25 października 1925 r. w miejscowości Włodzimierzec. Miał młodsze siostry – Irenę (ur. 1928) i Leokadię (ur. 1930). W pierwszych latach II wojny światowej mieszkał z rodziną w Rokitnie Wołyńskim. Część dalszej rodziny wymordowana została przez ukraińskich nacjonalistów. Tadeusz, aresztowany przez Gestapo wiosną 1942 r., trafił do obozu pracy przymusowej w Duisburgu w Zagłębiu Ruhry. Za sabotaż został dotkliwie pobity i przewieziony do Buchenwaldu-Dory (tu zraniony bagnetem). Dzięki pomocy Niemca przeniesiony został następnie do obozu pracy niewolniczej w Jenie, gdzie zatrudniony był w fabryce szkła. Od 1943 r. pracowały tam również jego matka i siostry. Ojciec był partyzantem w oddziałach Kowpaka; ostatnie miesiące wojny przeżył w obozie w Mauthausen-Gusen. Po wojnie Tadeusz i jego najbliżsi powrócili do kraju.
Wspomnienie